เช้าที่ยอดเยี่ยมและยุติธรรม

Morning Excellent Fair

จนกว่าฉันจะอายุ 104 และพิมพ์ไม่ได้อีกเพราะนิ้วที่อักเสบและตะคริว ฉันจะดูรูปที่พระอาทิตย์ขึ้นเหนือสระน้ำของเราแล้วคิดอะไรไม่ออก นอกจากประโยคสุดท้ายของ William Styron จาก Sophie's Choice ซึ่งจริงๆแล้วยืมมาจากบทกวีของ Emily Dickinson นี้:

กว้างขวางทำเตียงนี้
ทำเตียงนี้ด้วยความเกรงใจ
รอจนกว่าการพิพากษาจะพัง
ยอดเยี่ยมและยุติธรรม

ทำไมไมเคิลออกจากออฟฟิศ

เป็นที่นอนตรง
เป็นหมอนกลม
อย่าให้เสียงสีเหลืองของพระอาทิตย์ขึ้น
ขัดจังหวะพื้นนี้

ในนวนิยายเรื่องนี้ สติงโก นักเขียนหนุ่มเพิ่งค้นพบเพื่อนรักของเขา โซฟี ผู้รอดชีวิตจากการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ชาวโปแลนด์ที่ทนความปวดร้าวทางอารมณ์มากเท่าที่คนๆ หนึ่งจะทนได้ และนาธาน คนรักจิตเภทที่ฉลาดแต่หวาดระแวง เสียชีวิตในอ้อมแขนของกันและกัน หลังจากฆ่าตัวตายด้วยการกินไซยาไนด์เข้าไป ในขณะที่สติงโกอกหัก (เขารักโซฟีอย่างสุดซึ้งและพยายามช่วยเหลือเธอจากความเศร้าโศกอย่างไร้ประโยชน์) ที่ตอนท้ายของหนังสือ เขาไตร่ตรอง นี่คือย่อหน้าสุดท้าย:

และการเดินทางเพื่อการค้นพบของฉันก็จบลง…ในสถานที่แปลก ๆ อย่างบรู๊คลิน ข้าพเจ้าละความโกรธและความเศร้าโศกของโซฟีและนาธานและคนอื่นๆ อีกหลายคนที่เป็นเพียงส่วนหนึ่งของเด็กที่ถูกฆ่าตาย ทรยศ และถูกทรมานของโลก

เช้า: ยอดเยี่ยมและยุติธรรม

____________________

คำอธิษฐานของเทวทูตเพื่อการรักษา

และนั่นคือคำพูดที่เข้ามาในหัวทุกครั้งที่ฉันเหลือบมองดวงอาทิตย์ขึ้นเหนือสระน้ำของเรา

ไม่ใช่ว่าฉันจะต้องมาจากที่เดิมที่ Stingo เคยเป็น...

แต่ยังคง.